Verhalen Kerkenpaden & Duinhekken

Het gebied rondom de Westduinen lag relatief ver van het dorp. Vanaf de 14e eeuw, als in het dorp de kerk gebouwd wordt, ontstaat er een netwerk van kerkenpaden. Via deze paden kunnen bewoners de kortste route nemen richting het dorp.

Zo zijn er op oude kaarten diverse paden te zien die dwars door de Westduinen lopen en ook een pad over de ‘Laan van Clarebeeck’ (later het Klarebeekpad). Op een kaart uit 1835 is te zien dat er ook een kerkenpad loopt vanaf De Ruiterswoning naar de Klarebeekweg. Bewoners lopen dan over De Ruiterswoning een zandwal op en gaan via de zandwal richting de Klarebeekweg ter hoogte van boerderij Klarebeek.

De boeren die aan de andere kant van de Westduinen wonen zijn vaak arm. Wanneer ze naar de kerk gaan gebruiken ze vaak oude klompen voor het eerste deel van de wandeling en bij het tweede deel doen ze nettere schoenen aan. Die schoenen ruilen ze dan ook vaak onderweg met andere gezinsleden. De één gaat naar de ochtenddienst en komt dan het andere familielid onderweg tegen die naar de middagdienst gaat. Door onderweg schoenen te ruilen zitten ze beiden met nette schoenen in de kerk. Ditzelfde gebeurt ook weleens met jasjes.

De inwoners die achter de Westduinen wonen moesten bij het doorkruisen van de duinen twee hekken door, zodat het vee niet wegloopt. In Ouddorp ontstaat zo een tweedeling: je woont vóór of achter ‘t Duunhek. De arme boeren die daar wonen worden dan ook met enige minachting bekeken. Ze krijgen de bijnaam ‘Westerse kaffers’.

Als je een niet zo’n slimme opmerking maakt, dan vragen ze in Ouddorp nog altijd of je ‘van achter ‘t Duunhek komt’. De Kotestee ligt nog net ‘vóór het duunhek’. Maar de toegangsweg naar het terrein is destijds een zandpad dat nog net een stukje door de Westduinen loopt. Om op het terrein te komen moet je hier ook twee hekken door: één ter hoogte van de Klarebeekweg en één in de bocht op de huidige entreeweg. Er lopen dan ook regelmatig koeien op de weg. In de bocht van de entree van de camping vind je nog altijd de betonnen paal met een scharnier waar vroeger één van de duinhekken aan vast zat.